Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Sadece Allah yolunda harcanan mal, kendi malımız olur. Verdiğimiz mal bizim, aldığımız bizim değildir. Peygamber efendimiz buyurdu ki:
- Ya Âişe, kurbanın etini ne yaptın?
- Ya Resulallah, hepsini dağıttım, sadece iki kürek bize kaldı.
- Ya Âişe, demek ki, iki kürek hariç hepsi bize kaldı.

Hocasını çok seven zengin bir tüccar talebe, muhtaçlara yardım etmenin daha tam şuurunda değilmiş. Mürşid-i kâmil olan hocası ona acıyıp, bu durumdan kurtulması için der ki:
- Hayatımda çok cimri gördüm, ama senin gibisini görmedim.

Talebe şaşırır, rengi sararıp solar:
- Ne yaptım efendim?
- Bak, yüce Allah seni ne güzel yaratmış. Senin gibi binlerce insan şu an hastanelerde, acı içindedir. Sen, ne hastanedesin, ne de hapishanedesin. Gözün, kulağın, her uzvun yerli yerinde. Bunları sana kim verdi?
- Elbette Allahü teâlâ verdi efendim.
- Peki, seni yoktan var eden, her an seni varlıkta durduran, iman veren, büyükleri tanıtan, daha çeşitli nimetler ihsan eden Allahü teâlâya ne verdin?
- Allahü teâlâya ne verilir ki efendim?
- Rabbimiz âhirette, bir kula, (Ben açtım, bana ekmek vermedin, beni doyurmadın?) buyuracak. Kul, (Yâ Rabbi seni nasıl doyurabilirim?) diyecek, (Fakirleri doyursaydın, beni doyurmuş olacaktın yani rızamı kazanacaktın.) Yine (Ben hastaydım, beni ziyaret etmedin) buyuracak. (Yâ Rabbi seni nasıl ziyaret edebilirim) denince de, (Hasta kullarımı ziyaret etseydin, benim rızamı orada bulacaktın) buyuracak. Sen onun kullarına bir şey vermezsen, âhirete nasıl gideceksin, onun huzuruna ne yüzle çıkacaksın? O sana her şeyi verdi, sen ise, bütün bu lütuflarına karşı elini sıkıyor, Allah’a vermemekte ısrarlısın. İnsanların bid’at ve küfür içinde yüzdükleri bir zamanda, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından kaç tane alıp dağıttın veya dağıtılmasına sebep oldun?
- Efendim mesele anlaşılmıştır.

Talebe, eline geçenleri Allah yolunda harcar, hocasının yanına geldiğinde, boş ceplerini gösterir, (Hepsini verdim efendim) der.