Habibullah - Dinimiz İslam

Bir kimse ki olsa, birine âşık,
Eğer bir de olsa, aşkında sadık,

Feda eder ona, bütün malını,
Hem de esirgemez, asla canını.

Daha kıymetlidir, sevdiği candan,
Can ne ki, üstündür iki cihandan.

Reddetmez, mahbubun hiçbir sözünü,
Peki der, ekşitmez, asla yüzünü.

Onun her zahmeti, rahmettir ona,
Onun her hizmeti, minnettir ona.

Sever, sevdiğinin sevdiğini de,
Hem sever, köyünün köpeğini de.

Onun düşmanına hep düşman olur,
Onu biraz üzse çok pişman olur.

Kul kulu sevince, olursa böyle,
Ya, Mevlâ severse, ne olur söyle!

İşte yüce Mevlâ izzeti ile,
Sevdi Resulünü kudreti ile.

Onu kendisine habib eyledi,
Hasta gönüllere tabip eyledi.

Dünyada ne kadar deniz var ise,
Mevlâ hepsini de, mürekkep etse.

Melek, ins ve cinne verse kalemi,
Kâğıt yapsa on sekiz bin âlemi.

Yıllarca yazsalar, onun methini,
Yine yapmazlar binde birini.

Ona yakın olmak büyük nimettir,
Ayağının tozu cana minnettir.

Vasfına olamaz kimse tercüman,
O olmasa idi, olmazdı cihan.

Yâ Rabbi, habibinin hürmetine,
Kavuştur bizleri şefaatine!