Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Elfaz-ı küfür, küfre sebep olan, yani imanı götüren sözlerdir. Böyle bir sözü, kasten söyleyenin imanı gider. Çünkü her Müslümanın, bilmesi gereken şeyleri öğrenmesi farzdır. Bilmemesi özür olmaz, büyük günahtır. Bir mekruhu, bir sünneti bile hafif görmek, küfre sebep olur. Küçük günaha devam etmek, büyük günah olur. Büyük günaha devam etmek de, insanı küfre kadar sürükler. Sonra Allah korusun, küfre düşer, sonsuz ateşte yanar.

Uçurumun kenarında, sınırda dolaşmak ahmaklıktır. Peygamber efendimiz, sallallahü aleyhi ve sellem, (Uçurumun kenarında dolaşan kimse, her an uçuruma yuvarlanabilir) buyuruyor. Merhum Hocamız da, (Nefsine uyan haram işler, haram işleye işleye küfre dalar, kâfir olur gider. Çünkü haramı işleyince alışır, alışınca zevk alır. Zevk alınca, önem vermez, haram olduğunu unutur. Harama önem vermeyen kâfir olur) buyururdu.

Yüzümüzü âhirete dönmeliyiz, başkasının kusurlarıyla değil, kendi günahlarımızla uğraşmalıyız. Abdest suyu kaynarsa ona bile dayanamayız. Cehennemin dehşetini anlatmak mümkün olmaz. O kadar korkunç bir yerdir ki, günahsız olan melekler bile, onun dehşetinden korkarlar.

Peygamber efendimiz, Cebrail aleyhisselamı çok üzgün görünce sebebini sorar. O da, (Cehennemin öyle kızgın bir alevini gördüm ki, onun etkisinden hâlâ kendime gelemedim) diye cevap verir.

En büyük nimet
Âhirette Allahü teâlânın rahmetine kavuşabilmek için, imanla ölmek gerekir. Kur'an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde açık bildirilenlere uygun imanı olmayan veya haramlardan sakınmaya önem vermeyen kimsenin imanı gider, mürted olur.

Allahü teâlânın kullarına ihsan ettiği en büyük nimet, doğru iman nimetidir. Yani Ehl-i sünnet itikadıdır. Nimet ne kadar büyükse düşmanı da o kadar çoktur, bu düşmanlarının en büyüğü nefstir. O da içimizde, imanımızı çalmak için fırsat kolluyor, bir an gâfil değil. Bu nefsten korunmanın çaresi, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riayet etmektir. Nefs ölmez, ama haramlardan kaçtıkça, ibadetleri yaptıkça zayıflar, güçten düşer ve aldatması azalır.